BLOG: Hoe je door het conflict te vermijden in de problemen komt
Wanneer harmonie een warm bad voor je is en eensgezindheid je comfortzone… Wanneer ook maar iets dit dreigt te verstoren, voel jij je ongemakkelijk…
Herkenbaar? Dan heb je hoogstwaarschijnlijk de kwaliteit van vredestichten in je schatkist. Bij het juiste gebruik van deze kwaliteit spreek je je uit en stem je af met de ander voor een algemeen, gezamenlijk of persoonlijk belang. Wanneer je jezelf erop betrapt dat je jouw belang niet uitspreekt om maar ‘de lieve vrede’ te bewaren, dan heb je deze kwaliteit uitvergroot.
Je dierbaren (ook collegae) spannen je vaak voor hun karretje; om de discussie te sussen. Mogelijk spring je direct al bij wanneer onenigheid of ongemak zich aandient. In alle gevallen deel je zelden wat het met jou diep van binnen doet, wat voor jou van belang is. Om maar te zwijgen over waar je je onzeker door voelt of wat je van de ander nodig hebt.
Al met al ben je dan in de meeste, zo niet alle, relaties die je hebt de vredestichter, de brandjesblusser en sta je diep van binnen vaak alleen. Soms ben je ook nog tegen jezelf gekeerd, omdat je tegen jezelf zegt dat je niet moeilijk mag doen wanneer je iets anders nodig hebt dan de ander voorstelt.
Deze uitvergrote kwaliteit is, net als alle andere parentificatievormen, een manier van ‘gevend kind’ zijn. In dit geval het ‘zorgende kind’. Oorspronkelijk betrof die zorg, deze wijze van geven, je ouders. Je wilde hen helpen, voor hen zorgen, doen wat zij nodig hadden. Daar zette jij deze kwaliteit voor in. Omdat het in eerste instantie helpend was, heb je ongemerkt dit patroon in je leven meegenomen. De complicatie hiervan is dat je eigen ziel in de knel komt te zitten in de loop van de jaren. Met andere woorden: je bent de redder in nood voor anderen, blust hun brandjes en sticht vrede, maar innerlijk heb je een groot probleem. Je kunt niet doen wat bij je past, durft dat vaak ook niet en dat stagneert je persoonlijkheidsontwikkeling en de verbinding van je meest belangrijke relaties. Het kan mede de oorzaak zijn van depressie, burn-out en andere vormen van psycho-problematiek waarmee je nu thuis op de bank zit.
Jacqueline heeft twee keer een burn-out gehad. Ze is voornamelijk somber. Haar vrouw heeft nu gezegd dat ze het zat is dat Jacqueline nooit zegt wat ze echt denkt, voelt of beleeft. Ze runnen samen een reclamebureau. Dat speelt een grote rol in de keuze van Misha om niet bij Jacqueline weg te gaan. Jacqueline heeft zichzelf als een Sinterklaas op tafel gezet: “ik ben aardig, gevend, complimenteus maar ook vermomd. Wat er onder mijn gewaad zit laat ik niet zien.” Wat zit daar dan onder?” vraag ik. Haar ogen gaan over de poppetjes heen. Ze pakt een spookje met een lampje in z’n hand. Ze haalt het lampje eraf. “Ik heb licht nodig, want dat heb ik zelf echt niet, ik sta in het donker.” Ze is aan het rommelen met de Sinterklaas en het spookje en zegt: “Eigenlijk hoort dit spookje onder mijn mantel,” wijzend op de mantel van de Sinterklaas waarmee zij zichzelf heeft verbeeld. “Kijk, het zit eronder, in mij.” Ze houdt de Sinterklaas omhoog voor mij. “Het zou beter zijn als het niet in mij zit, dus moet het misschien wel zo zijn dat hij,” -ze houdt het spook omhoog- “er niet onder kan.” Ze observeert de poppetjes waarmee ze haar kwaliteit, haar angst en ook zichzelf verbeeldt. “Eigenlijk gaat het om mijn eigenheid.” Ze pakt een klein poppetje om haar eigenheid te verbeelden en probeert dat onder de mantel van Sinterklaas te prutsen. “Het past niet,” zegt ze. “Laat dat betekenen dat ik onder mijn vermomming uit moet komen, daarom ben ik uiteindelijk ook hier.” Ze spreekt langzaam. “Maar, dan ben ik zoooo bang!” Ze wijst op het spookje. Ze kijkt me aan en zegt: “Ik weet dat ik met mijn volwassene de relatie met Misha weer een kans geef. Misha kan niet wachten tot ik mezelf laat zien. Maar deze,” – ze pakt de brandweerman en zet die voor de poppetjes neer waarmee ze zich net heeft uitgebeeld- “staat dat niet toe.” Ze stampt met het brandweermannetje, die haar kwaliteit van vredestichter verbeeldt, op tafel. “Hij is zo sterk. Weet je waarom?” Ze kijkt naar me op. “Mijn moeder was ook zo. Wanneer ik meer van mezelf laat zien,” -ze wijst op het poppetje dat haar eigenheid verbeeldt- “dan heb ik het gevoel dat mijn moeder zegt dat ik niet zo overdreven moet doen of dat dat gepraat over alles nergens goed voor is.”
Terwijl Jacqueline aan het praten is en met de poppetjes aan het schuiven is, vraag ik me af wat de reden zou kunnen zijn dat ze niet mag voelen wat ze voelt. Van wie mag dat niet? Ik zie dat haar gevoelens overheersend zijn in wat ze probeert te verbeelden. En ook dat het beeld haar vervolgens aan het denken zet. Ze ziet dat wat ze doet, niet past. Voor haarZelf niet. De vorige keer had ze de ‘brandweerman’ die de vredestichter moet verbeelden, pal voor haar eigenheid-poppetje gezet. Zou het een loyaliteitsconflict zijn ten opzichte van haar vader? Haar moeder? Zou ze niet durven uitspreken wat haar echt diep vanbinnen raakt en bezighoudt? Heeft ze van huis uit een soort ongeschreven regel meegekregen dat je moet zwijgen over je innerlijk? Jacqueline en haar poppetjes geven mij het antwoord. Maar nog belangrijker, ze geeft zichzelf al pratende inzicht in zichzelf om te gaan groeien en ontwikkelen. Ik besluit dat ik in wil gaan op de moeder – dochter relatie, op het ‘gevende kind’ in Jacqueline en hoe ze dat in stand houdt. Dan komt haar relatie met Misha vanzelf wel aan bod.
Vragen
- Weet jij welke kwaliteit jouw partnerrelatie blokkeert omdat je loyaal bent aan je vader of moeder, aan de ongeschreven regel in het gezin waar je uitkomt?
- Durf je dit te gaan onderzoeken en bespreken met degene die hier het meest last van heeft of het meest bij betrokken is?
Nieuwe blogs als eerste via email ontvangen?
Vul dan hier je emailadres in:Deze blogs worden geschreven door contextueel therapeut Gerrie Reijersen van Buuren om Nederland wijzer te maken. Ze probeert de diepere laag achter alledaagse thema’s te beschrijven. Niet de symptomen maar de oorzaken worden inzichtelijk gemaakt. Meer weten over leven vanuit je kracht?