BLOG: De wet van de communicerende vaten
Kiesplicht & kiesrecht, de wet van de communicerende vaten
Nee, deze blog gaat niet over politieke zaken, maar over het proces van op je eigen benen leren staan. Ouders hebben de plicht en het recht hun kinderen op te voeden zoals zij denken dat het goed is. Wanneer kinderen volwassen worden hebben zij het recht en zelfs de plicht, ten opzichte van zichzelf en hun nageslacht, te kiezen wat ze wel of niet willen meenemen uit hun gezin van herkomst.
Zo bewust kiezen kan pas aan het einde van de adolescentie plaatsvinden, op zijn vroegst in de fase van uit huis gaan en/of het aangaan van een partnerrelatie. Ouders verlenen hun kinderen een zeer helpende daad wanneer zij hen hiervoor de ruimte geven. Bovendien zal het de relatie alleen maar ten goede komen.
Hiermee dragen ouders bij aan de ontwikkeling van de eigenheid van hun kind, zodat het ruimte durft te nemen voor wie hij is en stevig in het leven gaat staan. De back-up van zijn ouders werkt bevrijdend en werkt mee aan het leggen van een stevig fundament voor een partnerrelatie en een emotioneel veilig leefklimaat voor zichzelf en zijn nageslacht.
Met behulp van Playmobilpoppetjes brengen we het gezin van herkomst van Marjan in beeld. Wanneer ik haar vraag waar het poppetje moet staan dat haar eigenheid verbeeld, zegt ze: “ik heb geen idee wie dat is”. Ik vraag haar of ze dan andere poppetjes wil pakken die haarzelf verbeelden. Ze pakt een ‘harde werker’, ‘een politieagent met een stopbord’ en ‘een vrolijk meisje met vleugeltjes’. Dan zet ze de politieagent op een blokje zodat deze hoog uittorent boven de andere poppetjes die haar verbeelden. Ze blijft geconcentreerd naar het beeld van zichzelf kijken in al die poppetjes op tafel. Uiteindelijk tikt ze met een vinger, alsof ze een vlieg wegschiet, de agent van haar blokje en concludeert: ‘deze heeft de burn-out, ze is bekaf van het altijd doen wat goed is en zich aan de regels houden…
Marjan wil graag aan de verwachtingen van haar moeder voldoen. Daarmee geeft ze haar moeder een soort erkenning van goed moederschap. Ze gebruikt daarvoor twee van haar kwaliteiten ‘doen zoals het hoort’ en ‘aanpassen aan regels en verwachtingen’. Ze werkt zich te pletter. Ze verloochent hiermee haar eigenheid en eigen verlangen met betrekking tot de invulling van haar leven. Ze durft niet onder ogen te zien dat ze andere verwachtingen van het leven heeft dan haar moeder en zussen, want hoort ze er dan nog wel bij? De angst om een eenling in haar gezin te zijn doet haar zichzelf verloochenen. De tijd nadert dat Marjan verantwoordelijkheid wil nemen voor zichzelf en voor haar ontwikkeling van adolescent naar volwassene. Hoe kan ze gaan wortelen in eigen grond op een manier die recht doet aan zichzelf zonder uit verbinding met haar gezin van herkomst te raken?
Hoe neem je je kiesplicht op je en stel je kiesrecht aan de kaak?
1. Onderzoek welke dingen uit je gezin van herkomst waardevol voor je zijn omdat ze bij je eigenheid passen. Bespreek dit eens met broers/zussen/ouders en/of vrienden
2. Bevraag je ouders (als zij nog leven, zo niet doe dan navraag bij nog levenden die hen goed hebben gekend) hoe zij dat hebben gedaan t.o.v. hun ouders
3. Vertel aan je ouders wat voor jou van waarde is uit de opvoeding en vraag hen je tijd te geven om uit te zoeken welke van hun waarden, verwachtingen en gewoonten ook de jouwe kunnen zijn of passend voor jou zijn.